hipogryf

Hipogryf to skrzyżowanie konia z orłem. Jest zbliżony budową do gryfa. Posiada głowę olbrzymiego orła z ostrym, długim dziobem o potężnej sile, ma opierzoną szyję, a tuż nad łopatkami wyrastają mu skrzydła. Przednie nogi także są opierzone, a zamiast kopyt ma długie pazury. Mniej więcej w połowie grzbietu pióra przechodzą w błyszczącą sierść i reszta ciała jest zdecydowanie końska. Zad ma (według zapisów starożytnych) prostokątny kształt, a tyle nogi są mocno umięśnione. Kolor sierści i piór nie jest określony, jednak zdecydowanie nie może być z przyczyn genetycznych zielony, różowy, czerwony, fioletowy ani żółty. Zwykle występują białe i szare, rzadziej brązowe, a prawie niespotykane są całkowicie czarne.

Jak wiadomo hipogryf to skrzyżowanie konia z orłem, więc rodzić się powinien jak koń lub orzeł. Otóż nie! Co prawda Hipogryf kopulują jak konie, jednak rodzą i wychowują bardziej jak strzyżyki czy kangury. To znaczy, że Hipogryf rodzi się całkiem nagi i wielkości mniej więcej jamnika*, i chowa się do 3 miesiąca życia pod skrzydełkami mamusi lub na jej grzbiecie. Z tej okazji tatuś przychodzi z jedzonkiem do nory hipogryfów i karmi całą rodzinę.

Hipogryf wywodzi się z Europy, ale obecnie spotyka się go na całym świecie. Do hipogryfów należy odnosić się z szacunkiem, inaczej mogą zaatakować. Można go oswoić, ale powinni się tego podejmować wyłącznie specjaliści. Podchodząc do hipogryfa, należy zachować z nim kontakt wzrokowy (nie mrugać, patrzeć mu się prosto w oczy) i ukłonić się, okazując w ten sposób dobre intencje. Jeśli hipogryf również się ukłoni, można się zbliżyć bez obawy.

Hipogryfy ryją ziemię w poszukiwaniu owadów, ale nie gardzą również ptakami i małymi ssakami. Budują na ziemi gniazda, do których składają jedno duże jajo o dość delikatnej skorupce, z którego młode wykluwa się po dwudziestu czterech godzinach. Pisklę hipogryfa już po tygodniu jest gotowe do lotu, ale dopiero po kilku miesiącach będzie w stanie wyruszyć razem z rodzicem na dalekie wyprawy

(źrudło wikipedja)